Bu Kadar Nankör Olduğunu Bilseydim

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Onlarca, yüzlerce gül koklardým, gül üstüne.
Baþkalarýnýn adýnýn yazardým, sevdamýn büstüne.
Sen sen oldun, her daim hor ve hakir gördün beni,
Ben de ben oldum, öðrenemedim kastýn garazýn ne?

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
En uzun en manidar þiirleri, baþkalarýna yazardým.
Günümü gün eder, baþkalarýyla gezip tozardým.
Sana sevdalý bu yufka gönlümü,
Beni caný gönülden sevenler için yordukça yorardým.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Aþkýn tarlalarýna, onlarca sevda fidaný dikmez, can sularýný vermezdim.
Yerin göðün sahibi olan, Allah’tan sonra, en çok seni sevmezdim.
Sana verdiðim kadir kýymeti, helal etmiyorum zehir zýkkým olsun!
Bir anlýk firakýnda, kemlik bilmeyen yufka gönlümü bu kadar üzmezdim.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Senin için þirin uykularýmdan, asla ve asla, bu kadar feragat etmezdim.
Cebimde param olduðu halde, sana sadakatimden dolayý, kendimi aç býrakmazdým.
Meðer koyun postuna bürünmüþ, azýlý bir canavarmýþsýn,
Her dizlerime oturduðunda, her gözlerime içine baktýðýmda, ömrüm sana yazýlsýn demezdim.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,,
Bir dediðini iki eder, tatlý hoþ sohbetime seni hasret býrakýrdým.
Tavþan kaný ikindi çaylarýný, mahirce demlemez, gözlerine içine baka baka, seninle içmezdim.
Sen bindiðin dalý kestin, sen yediðin tabaðý kirtettin.
Sen ve sevgin bitti. Þimdiki aklým olsaydý, senin için bu kadar seferber olmazdým.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Doðum günlerinde, en güzel hediyeleri almaz, seni ve sevgimi, gönlümde þeref konuðu etmezdim.
Varlýðýn için, neyim var neyim yok, seve seve hiç düþünmeden, vermezdim.
Maddi sýkýntýlarým olduðu halde, zar zor geçiniyor olmama raðmen,
Seni herkese muhtaç eder, yaþadýðýn her gününü burnundan getirirdim.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Hayatýmýn en güzel gençlik yýllarýný, seninle geçirmez, bir gün önce senden ayrýlýrdým.
Beni anlayacak, bana kadir kýymet verecek, baþka güzellerin sevgi harçlarýyla karýlýrdým.
Simsiyah saçlarým, kar beyaza dönmüþ olmazdý,
Sen yaþadýkça, iki yakaný bir araya getirmez hayatýmý istediðim gibi dolu dolu yaþardým.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Varlýklar içinde gülmeyi unutmuþ, her daim somurtkan suratýn, beni bana küstürmezdi.
Herkes bana özenip gýpta ederken, kendini dev aynasýnda görmen, beni hademelere özendirmezdi.
Tarla faresi gibi, gençliðimin en güzel yýllarýyla birlikte, pespembe umutlarýmý kemirdin,
Keþke gönlümün basireti, meþhur bir artist gibi rol yaptýðýný bana ayan etseydi.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Neþe ve üzüntülerimi seninle, iþin kolayýna kaçmadan, paylaþmazdým.
Kimi sevip kimi sevmediðimi, neyim var neyim yok, sana söylemezdim.
Ýmanýn, dinin olmuþ para, tapmýþsin dünyanýn fani nimetlerine,
Seni gönlüme sultan etmez en güzel yerinde de þeref konuðu olarak aðýrlamazdým.

Bu kadar nankör olduðunu bilseydim,
Didelerinden dökülen gözyaþlarýný, derinden üzülerek silmezdim.
Bensiz bir yere gittiðin zaman, yolunu sabýrsýzlýkla beklemezdim.
Bana yaptýðýn zalimliklerden dolayý, protesto eder
Sana hakkýmý helal etmez, seni asla ve asla hiç affetmezdim.
14/Haziran/2021



Sosyal Medyada Paylaşın: