Banka Konan Kumrular

Viktoria döneminde de yaþadým.
O vakit fotoðraf nadir, nadide,
Zengin sanatýydý.
Tek bir fotoðrafý olurdu asillerin,
Öldüklerinde aileleriyle çekerlerdi onlarý.
Geçtim tek baþýma makinenin karþýsýna,
Çapraz baðýmda,
Hýrýldayan göðsümde boþluðun durur,
Kendini belki kýrpýp, yapýþtýrýrsýn bedenime.
Þaþkýn Londra sokaðýndan
Bangýr bangýr ’Bir þuh-i sitemkâr’ mýrýldanan
Araba topuklar sokaktan.
Aklýn alýyor mu?
Beni nerelere emanet ettiðini bilsen,
Geri dönerdin, bana en yakýn topraktan.
Sonra banka konan kumrularýz,
’Sen sigaraya mý baþladýn?’
Çok yersiz bir soruydu.
’Arada, tek tük içiyorum.’
Çok yumuþatýlmýþ bir cevap.
Sen yersiz, ben yumuþaktým...

Aliye Aybüke Özdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: