Dilinde Menekşe

Elimde bilet tren istasyonunda beklerken
Yanýmda belirdi körün âlâsý.
Dayadý sýrtýma deli baþýný git derken
‘Menekþem’ dedi sandým karýsý.

Baþladý sefil gönlüyle iç çekip aðlamaya,
Derdini bir zerre bana sýçrattý.
Duraklamadan soluksuz koyuldu anlatmaya
Dedi ‘Bir çiçek sevdim, dikeni battý!’.

Yaþý çocuk gözlerle ilk onu fark etmiþ köyde,
Onsuz oyun tanýmazmýþ.
Her öðlen yüzerlermiþ gizlice bulanýk derede,
Vücudu onsuz ýslanmazmýþ.

Gençlik askerlik derken onunla atmýþ kalbi,
Çalmalýymýþ artýk kapýsýný.
Lâkin abi gözüyle bakabilirmiþ kýz tabi,
Kuþanmýþ cesaretinin fazlasýný.

Eli ayaðý kesilip aklýna kaymýþ yýldýz,
Yýrtýk bir cep, metelik yok.
Ýsterse olurum dermiþ köle, aðzýnda sakýz
Fakat bu eder mi karnýný tok?

Gönül güvercini konmuþ en sonunda
Dilinin ucundaki keskin dala,
Uçup kaçmýþ kuþ belli belirsiz ona
Ötmez mi aþkýný doya doya?

Olur da elini uzatýp çekse bile biran sineme
Baþlýksýz mühür basmazmýþ babasý.
Sözlükte yokmuþ razý etmeye düzgün kelime
Tek çýkar yolmuþ kýzý kaçýrmasý.

Ansýzýn dolu cüzdana satmýþlar menekþe kýzý
Koparmýþlar canýndan özünü,
Sokaðýn baþýnda yakalamýþ bizimki hýrsýzý
Hemen almýþ kanýndan öcünü.

On yýl saymýþ hapishane duvarýndaki taþlarý,
Hayal kurarmýþ kendince,
Çýktýðýnda ne görsün kucaðýnda çocuklarý
Ana olmuþ bile Menekþe.

Yýkýlan hayalleri sýrtýnda dökülmüþ yola
Kalbi boðulmuþ, girmiþ dara.
Onsuz bakan gözleri kör olmuþ zamanla,
Delirmiþ düþünmekten kara kara.

Sarý parmaklarla bulurmuþ her nefeste onu,
Derdini sebeplenirmiþ sigara.
Kadehinin içinde yüzermiþ sesinin tonu,
Boðulup öldü derlermiþ bir ara.

Trenin sesiyle uyandým, dalmýþým derin uykuya
Valizlerimi kaldýrdým, etrafýmda neþe
Bindim vagona, uzandým pencereden bakmaya
Bir deli baðýrýyor dilinde ‘Menekþe’ …


Aliye Aybüke Özdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: