Yoruldum Yalnýz geçen günlerden Soðuk insanlardan Bir türlü sevememesinden Hayatýn acýmasýzlýðýndan Yoruldum.
Bilirim tek yorulan ben deðilim Ama yoruldukça tükeniyor ümitlerim Sanki… Sanki daha da artýyor hüzünlerim Neredesiniz ey sevinçlerim?! Sizsiz ben bir hiçim!
Baðýrýp çaðýrýyorum, sessizce Kimse duymuyor! Kaldým, yine, kimsesizce Üzülmeyin! Beni siz alýþtýrdýnýz hiçliðe, Hiçsizliðe…
Sosyal Medyada Paylaşın:
serpil kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.