Ümidimin Kedisi

Ne zaman
Gönül penceremin yanýna bir sandalye koysam
Kanat kanada tutuþan iki kuþ görürüm
Hemen tüylerimi döker titrerim

Beyaz beyaz yaðan gidiþini
Mesafelerin ayazýný
Acýnýn fýrtýnasýný görür
Üþürüm

Hasret güðümünü kaynatýr
Buz yanan soba
En çokta iliklerime iþleyen çaresizlikten
Üþürüm

Aklým üþür
Ela gözlerini düþünür avucumu ovalarým

Hüzün biriktirdiðim keþke bulutlarý
Kýraç duygularýma aðlamaz

Sükutumu vazoya koyarým
Yeþil yapraklar çýkarýp
Kýrmýzý cümleler açmaz

Az þekerli bir hayat
Bir gevrek sevda
Yarým kalmýþ hikayeler

Dilinde uzun menzilli ecnebi bir sapan
Ýkide bir
Penceremin camý þangýr þungur
Ah ediþlerim korniþte sallanýr

Kaþkolsuz hayallerimin boynu üþür
Eldivensiz ümitlerimin elleri morarýr

Kýrmana alýþýðým ben
Elmas sözlü bir camcý çaðýrýp
Gönül almayýþýnýn yorgunuyum

Sandalyeyi kaldýrdým
Naylon çektim pencereme
Isýnmak için mi
Hayýr
Acýmtýrak gelmeyiþin görünmesin diye

Gönül odamda yalnýz mý üþürüm
Hayýr
Dilimde kor olmuþ demir mýsralar
Aklýmda daðlanmýþ ela gözler
Birde
Mýrýl mýrýl ortada dolaþan
Sýk sýk penceredeki naylonu týrmalayan
Ümidimin kedisi üþür


Sosyal Medyada Paylaşın: