Karanlýlar vakur adýmlarla damlarken yüreðime Sýrtýmda beslediðim gözyaþlarým aðýr geldi bedenime Ve bir sancý çýðýrý verdi belimden Ýstanbul’da ölmeyi Silvan’da yaþamayý Yani ölümü, ölüp de yaþamayý özledim
Beyazlara süslenerek ölümü giydim bu gece Söyle kara yazmalý anam bu kaçýncý ölüþüm Ve bu kaçýncý diriliþim Yoksa ölüleri dirilten Ýsa mý geldi dünyaya
Aðlama duvarýnda gözyaþlarýmdýr aðlayan baba Sen belki bilmezsin ama ben hep geldim sana Lakin ben tam gelirken sana Hak itti beni dünyaya
Ey sýrtýna her dokunuþumda sýrtýmý hançerleyen dostum O kefenleri yýrtan Ve mezarýndan beyaz bir gül gibi açýlan Ölümünün avcýsý benim
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat parlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.