Küllük

Seni vaatlerden yoksun býrakýyorum…
Seni? Býrakmýyorum.
Hep yabancýlaþtýrýlmýþ kalbini,
Bedenine iþlenmiþ yaralarýný öpmek istiyorum.
Acýný okumak, ruhunu tüketmek istiyorum.
Evet, meydan okuyuþunu seviyorum.

Bir küllüðe dönüþmek neye benzer?
Her yanan sigaraya âþýk olmak…
Ateþine kanmak.
Sonunda hepsinin
Anlamsýz birer izmarite dönüþünü görmek.
Kirlenmek…
Yanýklarla süslenmek, yanmak, söndürmek…
Ses çýkarmamak, susmak.
Ama yine de güzelleþmek be…
Yine de yanmaya razý seviþmek…
Çok sevmek…
Uslanmamak!
Evet biliyorsun, kýzýllýðýmý seviyorsun.
Merak ediyorsun.

Sana mabedimde bir taht vereceðim;
Hep o istediðin pelerini giyeceksin.
Elinde hançerin…
Meydan okuyacaksýn.
Her defasýnda sana dokunmak isteyeceðim;
Dokunmayacaðým…
Kabuklarýnda bile anýlar býrakacaðým.

Pamuk düþler hazýrlayacaðým sana…
Göðsümde sunacaðým.
Hak ettiðin tüm ritüeli,
Hak ettiðin tüm hazzý ve acýyý,
Küçük yüreðimde servis edeceðim.
Bayýlacaksýn.
Buna dair söz vereceðim.

Beni sevme,
Hep seveyaz.
Beni öpme,
Hep öpeyaz.

Aliye Aybüke Özdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: