Hasret borcu

Gök gri, karlý dað baþý içimin
üþümüþlüðü
Bulutlar kadar aðlamaklýyým
oysa ki.
Yaðmur dökülüyor eteklerime
Gözlerim küçük kýz çocuðu
Damla damla Anne özlemiyle


Sen hiç sevda þehri gördün mü
Yüreðimin kenti yüzlerce yýl ötede
Arka mahalleden miras sevgi
kekemeliðim
Bahar diye bir sözcük kalmamýþ
alfabemde
En koyu kýþlarla kardeþ olmuþum
Issýzlýðýmý ýþýtýr mý sanýrsýnýz
Sessizliðimin þahidi sokak lambalarý


Kýrýk aynalarda kaderim
Nefesimde soluk gül kokusu
Kurdelemi yan baðlamýþ annem
intizar mý?
Bu baþýma gelenler diye düþünsem
Kelebek uykusunda kanatsýz kalýyorum


Tutuklusuyum kýsýr hayallerin
Kaç göç geçti de içimden sayamadým
Saçýmýn saçaklarýnda bir tutam kýna
Kumrular yuva yapmýþ
Bakýþlarýmýn balkonuna
Taç yapmýþým
Kalbimin defterine yazdýðým notlardan


Eteklerimde yaðmur damlalarý
Dileklerim gökyüzünde
Hüzzam kuþlarý uçurmuþum
Göðüs kafesimden
Bir kente yazdýðým son þiir olsun bu
Gök kuþaðýnda renk aramýyorum
Keþkelerim siyahýn pençesinde asýlý


Kendim imzaladým fermanýmý
Tuz bastým yarama
En yakýnýmdaki gurbetim
Kýrýk kanatlý kuþlar dönüyor sýlaya
Ýnsan sevdiði kendisini seviyor diye
acý çeker mi hiç ?




#hüzünlükent




Sosyal Medyada Paylaşın: