ahh beklemez bu güz hiç bir mevsim beklemez boyasýný atar insana üzerlik tohumlarý gibi umutlarla dolu güz güzeli Eylül sarý bir sevdadýr þimdi tutuþan kuru dallar kuru yapraklar aðaçlarýn yalnýzlýðý vardý geçen yýldý güz soðuklarý sabahlarýn ayazý o Eylül yaðmurlarý son aþklar gibi nabzý hýzlý atýyordu kuru yapraklar hüznün yýðýný altýnda kaldým bir ikindi sonrasý son aðacý baharýn çýnarýn yapraklarý bir renk cümbüþü günün sarýsý sinmiþ birden gök gürlüyor güneþle yaðan yaðmur kubbe kubbe Ýstanbul’u ýslatýyordu her defasýnda yaðmur iz sürer gibi seviyor beni þehrin üzerinde güz kah turuncu kah sarý bakýyordu …
Mustafa kaya 2021/ Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.