Tekrarın Tiryakisi Zaman
Tekrarýn Tiryakisi Zaman
acýya sýrtýmýzý verdiðimiz hayat, pamuk ipliðine baðlý lav yatak
acýlar görücü, ölümler çekici, tüfengine sürülü hüzün obsesif
toprak su, göðün taraçasýnda zaman öðütücü, sýðýnak aralýðý bak
gelimli gidimli dünyada her yeni çað ayrý bir ontolojik ihtiyaç
dört baþý mamur bir hakikat, büyük patlama, arenada kavuþtak
baþlangýç ve bir son mekan, kozmogoni zamanlardan kalan takvim
kamburlaþmýþ can yükü aðýr, nefeslere meftun öðütçelen hayatta
fazla safdillik olmaz, oyalanýcýlar bunlar, teatral bir oyun belki de
deðirmende âbýrevan, ahfigan, ahuferyat, göynü yaralayan feryat
kiminde býrakýp gitmek tasasý, kiminde ortaklaþa sesli bir sancý
sýrtta ateþten kamçýlar, zor muhâl, zor yenilgiyi kabul etmeler
doðumlar hep bir týlsým, ölüm bir deðirmen öðütgeç sonuçta
sadece bizim gördüðümüz, acýya sýrtýný veren melâl vakitler
nasýl olsa kara günler þafakla yenileyip bir erte yinelenecek
arkaik bir ayazma akýþýnda gemiler daim devinimde olacak
devinim ayrý bir müvekkil sözü dinleyecek karar aný bu kadar
sonsuzluk iþtiyakýyla, yokluðun haþyetiyle, dumura uðramaz zevat
katran karasý, tûl-i emel, koah, üþüyen yara, ölüm avlaðýnda aðlaþ nefes
kim demiþ suya ecel gelmez diye, her ölümlüyü dinlendiriyor iþte hayat
at sýrtýndan yükünü ölüm denen uykuda misal, gemilerini yürütüyor deniz
Ýlkay COÞKUN
05.06.2021
Kültür Çaðlayaný Dergisi
sayý 76, Eylül Ekim 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.