Anýlar bazen yaya bazen de koþarak
gelir gider aklýmýza
bazen yüreðimizi kanatýr geçer
bazen de mutluluktan el alýp
bizi sevda kýlýcýyla ortadan biçer...
Sokaklarda top teperdik
Cemillere, Alpaslanlara, Sabri Dino’lara bakarak...
Kabiliyet olsaydý zaten kaparlardý bizi de
ya da oyuncu olsaydýk
oynardýk belki eski bir dizide...
Yine de oynuyoruz
ilk perdesi altmýþ küsur yýl önce açýlmýþ
hayat sahnesinde
kapalý giþe filan deðil ha
herkese açýk
kimin ne nasibi varsa alýp gidecek
yönetmen gel bakalým dediðinde
perde sona erecek...
Sonrasý...
yeter ki alkýþlar olmasýn
el açýp da bir dua kýsacýk
bir Allah razý olsun yeter de artar bile
kimseler düþürmesin dile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.