Zihiniçi Trafik
Kimden korksam payandalarý çözer oldu
Saçlarýna dolanarak üst benliðinin rüzgârý
Kucaðýnda ruhumdan çalamadýklarýnýn hayali
Arkasýna baka baka
Dudaklarýnda karakalem çizikler
Kimden ödüm kopsa benden kaçýyor
Aslýnda her daim sek kadýn sevmiþlerden
Ölümün kýyýsýndan keskin virajlarda dönmüþlerden
Papaz uçurup matiz olmuþlardan
Sevildiðinden pek emin, kýrýcý kopillerdir onlar
Sarkýklarýmýn buz mavisi renginden geceliklerle
Onlar þarkýma geldiler gece yarýlarýnda
Oysa benim ses tellerim sanata ihanet edercesine
Aðýtlarla oyalanmýþ yazmalara benzerler
Ruhuma takýp dilekler adarým ve
Batýl inançlarýmdan utanýrým
Belki duvar, belki kapý, belki nakýþ nakýþ paslý zincir
Bir yansýma yaratýyorum ýslak gölgelerimden, tanýmsýz
Kandýrýlmaya aç, körpe bir beden sanýlýyorum
Oysa arsýzým hoþur çýplaklýðýmla
Oysa haksýzým kýrbaçlýðýmla
Yakýcý vuruþlarla bir göðüsten bir sýrta
Yalýnayak týrmanýyorum
Benden bir þaheser katiyen olmaz
Söylenmek için deðil ancak ve ancak fýsýldanmak içinim
Kulak zarýnýn titreþimi gibi cezbeden çaðrýþýmlarla
Önce sola, sonra saða, sonra tekrar sola bakarak
Kendimden geçerim
Yalnýzken, sahiden “uzak” duranlardaným
Benim hududumdan hiçbir laubali canlý geçemez
Gönlüne takýlý bir dürbünü olmayanlar
Beni asla çok uzaktan seçemez
Hâlbuki ben akýþkan sevgiyle doluyum yabancý
Ama muhafazalý bir kapak edinmeyiþimden
Her zaman buharlaþýrým, nemimle yumuþatmak için
Kendim hariç tüm çatlaklarýný þehrin
Gecenin körü, göreni hepsi odaklanýrlar bana
Bedenimi saran metal kalkanlarýmý teker teker soyup
Kutsadýðýmda parmaklarýmýn kanayan uçlarýn
Kendimi önce kendime seremoniyle hediye eder
Sonra o hediyeye ihanet ederim
Baþka ellere tutuþturarak cafcaflý poþetini
Ben pusularýmdan izlerim, o defalarca fark etmez
Ben külümde yanarým; o ateþtendir hep, affetmez
Ben rezilce korkarým, o yavaþça süzülerek çeker cýzlamý
Her þimþek gürültüsünde kopar ödümün birazý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aliye Aybüke Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.