İnsanlar Her Mevsimi Kendi İçinde Yaşar
Bahar gelmiþ doðaya vakti günü yakýþýr,
Ýnsanlar her mevsimi kendi içinde yaþar.
Aðýz, dilsiz konuþan gözsüz bile bakýþýr,
Ýnsanlar her mevsimi kendi içinde yaþar.
Ýki maskeli yüzler, uygun zamaný bekler,
Ýçte, kasýrga kopar dýþta, uysal bebekler,
Yarým aðýz tebessüm uçuþur kelebekler,
Ýnsanlar her mevsimi kendi içinde yaþar.
Herkesin kendi yükü omuzladýðý daðlar,
Gülücük daðýtanlar yalnýz kalýnca aðlar,
Bu yaþama insaný güzel umutlar baðlar,
Ýnsanlar her mevsimi kendi içinde yaþar.
Hayat tiyatrosunun herkes, mutlu yýldýzý,
Kimi þen þakrak prens kimi hep peri kýzý,
Kendi bilir, yada sýr bir, kahkaha kaç sýzý,
Ýnsanlar her mevsimi kendi içinde yaþar.
Kapanmaz yarasýyla ömür boyu dolaþýr,
Hiç kimse deþmese de illa, bir aný kaþýr,
Biraz kabuk baðlasa umuda kan bulaþýr,
Ýnasanlar her mevsimi kendi içinde yaþar.
Özcan ÝÞLER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.