NETTİN A GÖNLÜM
Giderken sadece, yol verecektin,
Beni de ateþe attýn a gönlüm...
Yaptýðý yanlýþa gül derecektin,
Onsuz bir boþluða ittin a gönlüm...
Bu benim yaramý az eyleseydin
Kýþlarým soðuktu, yaz eyleseydin
Vallahi kýzmazdým naz eyleseydin
O meþhur sevdaya çattýn a gönlüm...
Uzaktan kanatla kol gerecektin
Düþseydi bilirim el verecektin
Bir gelse önüne gül serecektin
Lale’yi Sümbül’ü nettin a gönlüm.
Sen bilirsin Leyla, sevmek bilmiyor.
O silse izimi çöller silmiyor,
Al iþte Dünya’da yüzüm gülmüyor,
Kendinle bana da ettin a gönlüm.
Hani sen Mecnun’a çöle düþ diyen,
Hani sen Ferhat’a daðlar aþ diyen,
Hani sen Dünya’da aðrýr baþ diyen,
Aþkla kalkýp dertle yattýn a gönlüm.
Bana bir iftarlýk esirgemeyen,
Kullarýn içinde esir demeyen,
Yazdýðým dörtlüðe nesir demeyen,
Çok þair sýnardýn, bittin a gönlüm...
Yazýk ettin bana þaþkýn kul iken,
Sýrrýný bulmuþtum adýn hâl iken,
Bilmedi þu ömrüm aþkýn dâl iken,
Elif’i gayýn’a sattýn a gönlüm.
Benden uðrun semalarda gezersin
Yeryüzünü deðiþtiðim pazarsýn.
Ne diye þiire dua yazarsýn;
Uzay’ý yýldýza kattýn a gönlüm.
Ben seni kadýya gösterecektim
Al benden diyerek kestirecektim
Suçun yoksa bile astýracaktým
Dünya’da canýma yettin a gönlüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil İbrahim71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.