...-
Faili meçhul bir kaderin,
Türü tükenmekte olan nadir,
Sýrra kadem basan sevdasýyýz biz.
Aman kimseler duymasýn, bilmesin
Dikkat et aðzýndan kaçýrma.
Aramýzda kalsýn bu aþk,
Bir de zümrüdü anka kuþu masallarýnda var olsun…
Eðer ecel son sözünü söyleyip,
Son noktayý koymazsa hayata,
Kör kurþunlara rastlamazsak
Körpe bir sabahýn aydýnlýðýna uyanýp,
Yine yorgun bir geceye alýþacaðýz.
Ya da yorgun bir gecenin mahmurluðundan,
Körpe bir sabaha uyanacaðýz.
Nefes aldýðýmýza þükürler edip,
Avaz avaz varlýðýmýzý ilan edeceðiz…
Kýzgýn güneþ altýnda, helal bir lokma için,
Irgat tarlalarýnda,
Ya da fabrika vardiyalarýnda,
Kan ter içinde kendimizi bulacaðýz,
Ýmza sirküsüne herkes kendi imzasýný atacak.
Vakit akþam paydosu,
Mesai bitti,
Servislere binilecek.
Yüreðimin aðýrlýðý,
Tarif edilmez batman…
Kentin ýþýklý caddelerinden,
Þimdi yoksul varoþlarýna ilerliyor otobüs,
Yýllara meydan okuyor,
Bu yorgun, eski köfke, kerpiç evler,
Bir omuz atýlsa yýkýlacak hepsi…
Herkesler bakar da neden, neden görmez ki !
Derde derman olmaz ki...
Yokluðu acýyý ta iliklerine kadar yaþamayanlar bilmez ki...
Camdan bakarken dalmýþým,
Yorgunluktan caným geçmiþ biraz...
Ne acýlar yaþandý,
Ne yokluklar çekildi dört duvarlar arasýnda.
Derin bir sessizlik, kulaklarý saðýr edercesine…
Aðaç kurdu kemiriyor peykeleri.
Avluda asma tevekleri,
Sanki gerdana dizilmiþ inci gibi sebze hevenkleri
Saksýdaki mavi iris çiçekleri umudun habercisi…
Lokmalar büyüyor aðzýmda,
Sözcükler düðümleniyor,
Su bile, çay bile geçmiyor boðazýmdan…
Aðýr bir acý çörekleniyor yüreðimin ta üstüne…
Mahzun bir kalple,
Sanki taþ kesilerek etrafý,
Çatýk kaþlarla, kýsýk gözlerle seyrediyorum…
Karþýmda baðdaþ kurup oturmuþ daðlar,
Uzayýp giden yemyeþil engin ovalar.
Bu araba neden yavaþ gidiyor?
Yol mu bozuk?
Yük mü aðýr ?
Yoksa biz biz mi fazlayýz?
Orhan ÞENTÜRK
Not: (þiirdeki görsel temsilidir.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.