SEVDA KERVANI MASALLARI
SEVDA KERVANI MASALLARI
Ne zamandýr aklýmdasýn,
Hiç çýkmýyorsun ki zaten…
Saat gece yarýsýný geçti çoktan,
Her yer sessiz, ýssýz.
Göz gözü görmüyor.
Sokakta afilli bir yaðmur.
Yorgunum ama bir gram uykum yok.
Sana yazdýðým þiirlerimi,
Saðýr sultanlar bile duymuþken,
Senin haberin bile yok.
Ah be ne tuhaf…
Ýþte hayat, iþte tezat.
Biraz oku, gez, düþün ufkun açýlsýn…
hayat sadece dört duvardan,
bu mahalleden ibaret deðil...
Bilenler için dalgalar söylerken þarkýsýný,
Gözü kapalý, ellerini sýmsýký tutmak vardý þimdi.
Ve gözlerinin dehlizlerinde kaybolmak,
Unutmak her þeyi,
Senle yeniden doðmak,
Cesurca hayata sýfýrdan tekrar baþlamak…
Ne yazýk, sevda kervanlarý kuþatýldý,
Yaðmalandý her ne varsa.
Kalmadý cana derman,
Diþe dokunan hiçbir þey…
II.
Denizi görünce umurunda olmuyor dünya insanýn.
Karþýlaþmýþken seninle biraz mesafeli,
Göz göze gelmeden,
Eski anýlarý yad etsek,
Þurdan burdan konuþsak sizli bizli.
Derin felsefi sohbetler yapsak,
fýkralar anlatsak,
Espriler gýrla gitse.
Kahkahalara tempo tutsa þarkýlar.
Dolunaya methiyeler düzsek,
Hicvetsek karanlýðý,
Acaba kýzar mý gece?
Yoksa lanetini kusar mý?
Mahzenler dolar mý?
Taþ üstünde taþ,
Gövde üstünde baþ kalmaz mý?
Yoksa dilimizi tutup, görmezden mi gelsek,
Körebe oyunu mu oynasak?
Yoksa görmedim, bilmedim, duymadým oyununu mu oynasak?
Acaba kime inansak?
Boynumuzu büküp, susup o deðilden,
El etek mi öpsek, netsek, ne?
Þaka þaka...
Biz aydýnlýða selam duralým,
Yolu sarp olan sevda kervanlarýna,
Þansýmýza kalan son iki bileti alalým.
Ötesi mi?
Ötesi Allah kerim…
III.
Hadým edilmiþ bir yüzyýlýn,
Virüslerin, hastalýklarýn kol gezdiði,
Dünyadaki herkesin evlere hapsedildiði,
Maskeli balolarda hokkabazlýklarýn yapýldýðý,
7/24 uyuma garantili, ücretsiz zorunlu,
Hipnozlu, sancý günlerindeyiz.
Herkes duymak istemediðine saðýr,
Görmek istemediðine anadan doðma kör kesilmiþ,
Aklýn yerinde yeller esiyor, heyhat!
Zebaniler tutuþturuyor cehennemi,
Ellerinde devasa gürzler, topuzlar.
Kimse kendinde kabahat aramýyor,
Ýlahi mahkeme kuruluyor,
Yalan , dolan, dünya malý kabul edilmiyor...
Eller avuþturulup, kara kara düþünülüyor.
Mýzrak çuvala sýðmýyor baþ kaldýrýyor.
Bir fýrtýna esiyor,
Takke düþüyor kel görünüyor....
Bahtsýz, dilleri koparýlmýþ,
Sözleri görmezden gelinmiþ,
Sevdalarý hýrpalanmýþ,
Boynu bükük, hep dövülüp sövülen,
On beþinde gelin edilen,
Genelde mutlu bir gün yüzü görmeyen,
Elleri nasýrlý, yüce gönüllü analarýn,
Þanssýz, yarýnsýz evlatlarýyýz hepimiz….
Þiirlerimiz efkarlý,
Bu yüzden anlaþýlmamýþýz,
Çift diplomalý fukarayýz,
Ýstesek bile bir yuva kuramayýz.
Haraç mezat olmuþ her þey,
Ev bark, mal mülk sahibi olamayýz.
Esamemiz bile okunmaz pahalý, lüks ziyafet sofralarýnda.
IV.
Yarýnlar güzel günlere gebe,
Ne gelecekse senden gelsin ey yâr,
Baþýmda hoyrat bir rüzgar…
Her yan kar, tufan olsa da,
Gönlümde mevsimlerden güneþli bir nisan.
Nasýl olsa gemileri yakmaya,
Ayrýlýklarý, kavuþmalarý kuþanmaya,
Yeniden doðmaya,
Yaðmur olup yaðmaya,
Ufak þeylerle mutlu olmaya, avunmaya
Bir çocuk gibi yârin dizlerinde hüngür hüngür aðlamaya
Korkmadan arý kovanýna çomak sokmaya,
Alýþtýk nasýl olsa.
Bu devran , bu hasret sürüp gitmez,
Sevdalýlar sarýlýr birbirine boylu boyunca…
Ne gelecekse senden gelsin ey yâr,
Baþýmda hoyrat bir rüzgar…
V.
Yýllar ilerleyip biz eskidikçe,
Dertler de çoðalýyor...
Bir balyoz misali,
Yüzüne tokat olup vuruyor gerçekler.
Ýrkilip sendeliyorsun ama düþmeden,
Kendine geliyorsun...
Aþktan bihaber yürek,
Ya deliye ya da ölüye gerek....
Yine de kendi kendine yetiyorsun,
Alýþýyorsun...
Orhan ÞENTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.