MEVLANA

Ey büyük insan, Konya’nýn gülü Mevlâna,
Seni övmeye layýk mýyým, söyle bana,
Müsade etsen de, sözcük bulamam sana,
Affet beni, seni yeterince Mevlana.

Tek baþýna bir orduya bedel olmuþsun,
Konya’da imanýn zirvesine konmuþsun,
Peygamberimizin yolunun tozuymuþsun,
Baðýþlayýn, hakkýyla sizi Ey Mevlana.

Sizin yolumuzun tozu da ben olayým,
Son nefese kadar Allah’a kul kalayým,
Duanýza muhtaç yollara bakmaktayým,
Hasretim, ayak izin ararým, Mevlana.

Dünyanýn her yerinde Müslüman kepaze,
Tekrar doðsanýz, aðlarsýnýz halimize,
Duamýz, hatýrýnýza, af, Rabb’imize,
El açan çok, gönül veren yok, Ey Mevlâna.

Konya’ya gelsem, kapýndan dönerim geri,
Param parça olduk, yitirdik biz serveri,
Halimizle mahcup ederiz peygamberi,
Senden utanýyorum, Ey Güneþ Mevlâna.

Ne olursan ol, gel diye çaðýransýnýz,
Hangi yüzümüzle gelelim, biz þaþkýnýz,
Nasihatin tutmadýk, geveze, laftayýz,
Caným, anam, babam sana feda, Mevlâna.

Yolunu çaðdýþý, açýlmayý çaðdaþlýk,
Müslümaný teptik, gavur bize gardaþlýk,
Dünyayý boðuþmakla bir harabe yaptýk,
Toprakta da rahat vermedik, Ey Mevlâna.

07/11/2001



Sosyal Medyada Paylaşın: