MERDİVENLER

Ýnsanoðlu, her gün birbiriyle dalaþýr.
Basamak, basamak, çýkýlan merdivenler,
Arý bir nebze bal için, çiçek dolaþýr,
Nefes nefes, yorgun yürünen merdivenler.

Ya ben bunca ömrü nerelerde harcadým,
Hangi çiçekleri koklayýp kirletmiþtim,
Nice merdivenleri koþarak çýkmýþtým,
Bir yuvarlanýþta indiðim merdivenler.

Seni düþmemek üzere çýkmak isterdim,
Düþersem, neye uðradýðýmý bilemem,
El öpen dostlarýmý yanýmda bulamam,
Sizi çýkarken düþersem, ey merdivenler.

Sizi çýkan, çýktýðý gibi iner derler,
Çýkarýrlar, nefislere köle ederler,
Pasta biter, çatal-býçak teslim giderler,
Sizi kavgasýz çýkmalý, ey merdivenler.

Bazen rüzgâr uçurur, zirveye býrakýr,
Zirve gözü olan, merdiveni kaldýrýr,
Çýkýþ hýzýyla aþaðýlara düþülür,
Sevinen beyler, kahkahalardan bayýlýr.

Sizi merdivene çýkaran rakip görür,
Bir darbede alaþaðý etmek isterler,
Koltuklarý merdiven baþý kalmalýdýr,
Onlardan baþka dev yoktur, ey merdivenler.

Ey merdivenler aheste, aheste çýksam,
Nefes týkanmaz, basamakta yorulmazdým,
Þaþa ile sarhoþ etmezlerdi, dostlarým,
Sizde ne anýlar yüklü, ey merdivenler.

7/6/2001

Sosyal Medyada Paylaşın: