YORULMUŞUM

Yorulmuþum bütün yaþadýklarýmdan;
Gülümseyen yüzümü özler oldum bu sýralar.
Yorgun;
Bitkin;
Bir yüz ifadesi hakim olmuþ.
Kendimi bilmiyorum diye söyleyenlere þaþýrýrdým;
Þimdi ise;
Kendi halim ayný.
Küsmüþ her þey bana;
Yürüdüðüm sokaklar;
Kuþlarýn cývýltýsý bile;
Yok artýk.
Anlamsýz koca bir boþluk.
Boþluklarý doldurmak mý?
Kolay olsa;
Çoktan doldurmuþtum boþluklarý.
Bazý boþluklar vardýr;
Ýstediðin kadar doldurmak istesen bile;
Dolmayý bilmez;
Dolduramazsýn.
Bakmayýn bana öyle;
Elbet toparlarým;
Zamanla;
Alýþarak.
Biliyorum suskunum;
Zorla aðzýndan laf alýnmaya çalýþýlanlar gibi.
Ýçimi döküyorum;
Kalemim ile kaðýda;
Kaðýtlar bile yetmiyor içimi dökmeye.
Yazmak rahatlatýyor;
Yorulmuþum yaþadýklarýmdan.
Sessizliðimi soruyorsunuz bana;
Anlatmama gerek yok.
Göründüðü gibi;
Gördüðünüz gibi her þey.
Baðýrmak;
Çaðýrmak;
Aðlamak hiç bana göre deðil.
Bazen sessizlik iyidir;
O misalim bu aralar.
Derin düþünceler hakim.
Yorulmuþum yaþadýklarýmdan.


AYKUT UYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın: