Ne hallere düþtüm senin ardýndan; Küsmüþüm bu sokaklara. Yorgun; Bitkin; Bir beden bana kalan. Özlemiþim iyiyim demeyi. Gecem; Gündüzüm; Hep ayný. Uykusuzluk hakim þu sýralar. Kan kýrmýzý gözler; Dinmeyen gözümden akan yaþlar. Çok uzaklarda; Gitsen gidilmiyor; Gel desen bile; Gelinmiyor. Görmek istesek bile; Görünmüyor. Alýþýrsýn; Unutursun; Demek kolaydýr. Alýþýlmýyor; Unutulmuyor. Kendimi biliyor muyum? Bu soruyu soruyorlar bana. Kaybetmiþim kendimi; Yürüyorum ama; Giden ben deðilim. Bedenim alýþýklýðýný yaþýyor. Yorulmuþum çareler aramaktan; Giden gelmiyor; Geri getirmek ise; Ýmkansýzlýklar ile dolu. Ne hallere düþtüm senin ardýndan; Küsmüþüm bu sokaklara; Yorgun; Bitkin; Bir beden bana geriye kalan.
AYKUT UYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
redangel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.