Misal… Cumartesi

Korktun mu titrek kandilim?
Sadece zordu yol tutuþu ve kavranýþý
Sert, kývrýmlý belinin… Fýrýl fýrýldý.

Neden çabalýyorsun yüz kýzartýcý suç detektifi?
O belini kavrayaný deðil de elini tutmayý dileyeni arayacak.
Ola ki düþerse, tutamasýn diye onu…

Kaysýn terleyen günahkâr elleri kimseyi kirletmeden.
Düþüþü düþe benzer, aklýndan hiç gitmez adamýn.
Kalan son gününü cebellezi ediþin hatýrlanýr, kadýnýn…

Pazartesileri “öldüm ölesi” sevmedi,
Pazar ölenleri Pazartesi gömdü mortocular.
Ertesini sevmiyorsa, nasýl sevsin çakaralmaz baþýný?
Pazarý da sevemedi, oysa sevmekten yanaydý.
Salýyý pek sallamadý, kimin salý ise o sallasýn dalgalarda.

Çarþamba… Pantuflacý… Semt pazarý günüdür.
Kalabalýk, sulu sulu, kütür kütür…
O meyveleri çürümüþ, demli demli sever oysa
Misal Chablis, misal Muscadet.
Vurur dibine, vurur çarþambalarý…

Perþembeye uðursuzluklar yüklemiþti bir cadý.
Çok aðlatmýþtý merdiven köþelerinde kaþlarýný…
Gözlerini çatmýþtý ona, bir gün cimcime tadý da öldü.
Diriltti, en yakýn dostu yaptý, canýný yýkaný…

Süpürgesini taþýdý, uçmayý da unutturdu ona.
Ýþe yarar bir referans oldu büyünün serbest piyasasýnda.

Cumanýn mübarekliði kalmadý, cadý kazanýnda yemek piþti.
Gazetenin magazin sayfasýnýn üzerinde açtý orucunu…
Hep aradýðý palyaçoyu orda buldu, yemeye koyuldu.
Yedikçe susadý, çünkü tuzluydu dili palyaçonun.
Kaç ten tadýp, susadýðý meçhuldü.

Cumartesiyi sevmemek için neden yokken,
Ayný gün týkýnmak için neden çoktu.
Bir yerinden ýsýrýp kanatacaktý ya makul talihini…
Bir cadý, bir palyaço derken…
Bir onu, bir bunu yerken…
Vazgeçti çürümüþlerden, tütsülenmedi bir daha.
“Pazara baðlanýyorsun” dedi, gecenin gözünün üstüne kaþ çizerek.
Cumartesiden soðumak için bir neden buldu.
Sanki çok menem bir þey bulmuþ gibi, oturdu;
Aðladý…


Aliye Aybüke Özdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: