Seni artýk yakmayan yüreðim celladý olurdu Nemrut’un kýzgýn lavlarýnla örttüðün gün alevlerinin sesiyle çekilen yokluk göremediðim gözlerinle arýtsýn yýka sýfýrla sonsuzluðunu ölüþümlüðümün
gelincikler yangýn kýrmýzýsý yanaðýmda suçlu ayrýlýklardýr soðuk tarlalarda dudak dudaða topraðýn altý ve loþtur mavi kökleri sarmaþýk gülüþlü ve tütsü narin ve kayýp giden bakýþlarý omzumda hâlâ gelinim tütüdür
bilmediðim;
siyah bir sýðýntý gibi kalýyor mudur gözlerimiz/ anne tüylü balkon akþamlarýna/ korkuluk siniyorsa patilerine kedilerin hâlâ kadýnlarýndan/ hayatlar pisi pisine yok oluyor mudur senin olmadýðýn her günüm...
Ayþe DAÐLIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysee Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.