Aynalarý kýrýp içinden karanlýða yürüdüm Aydýnlýk düþmez gün ýþýmaz. Þafak söktü sökecek diye beklerken Uzun boylu, omuzlarý geniþ acýlarda yüzüp Ýçimin dehlizlerinde boðuldum. Dilimin ucuna bir þeyler geliyordu tutunmak için düþtüðüm derinlikte. Boðazýmdaki karanlýk koridordan Yüreðime akýttým ismini Kimse duymasýn bilmesin diye. Oysaki bütün uvuzlarým onu zikrediyordu Tüm benliðiyle teslim olmuþ abid gibi
Kendi düþüncelerim de þiirler, mektuplar yazýyordum. Takvim yapraklarýnýn hýzlý hýzlý, deðiþtiðini görmek Zamanýn akýþýna yetiþemediðim anlar Siyahýný sildiðim anýlardan Yaþamýn renklerini pembe ve beyazdan yana, yaþamak istiyordum satýrlarýmda. Dalgalý bir deniz kýyýsýnda Yeniden gülmeye baþlayýp Yakamozlar eþliðinde sýðýnmak hayallerime
Ellerimin içinde, kýrýk bir kadeh gibi geçmiþ. Kýrýk parçalarý tutmak yerine daðýlmalarýna müsaade etmek Ellerimde açýlan yaralarý sarmama izin verecek ti. Biliyorum ama Kýyamam
Aklým da kaldýðýnca suretin resmini çiziyorum þiirlerimin üst sayfasýna. Baðýný koparýp gittiðin ellerine bir çay veriyorum. Bir sigara tutuþturdum vedâbaz dudaklarýna Sevdiðin hüzünlerimi koydum önüne "Ahirim sensin" diyor dinleðimiz türkü Öyle güzel bir manzarasýn ki, daldýðým yerden can buldu hayalin gözlerim de. Dudaðýnda yanan ateþ ha düþtü ha düþecek etek uçlarýma Bir kez daha Yakma bu caný, baðýþla diyemiyorum
Belki þiir di belki roman Alacasý düþmüþ bir akþam da Ben seni sana yazdým yine Dilimdeki þahitsiz sözcüklerimle. Oysaki sen Dilinin kýlýcýný kýrýlýncaya kadar yüreðimin kanýna batýrýyorsun öldüren sözlerinle. Kýzmýyorum kalemime Zordur; ancak imkansýz deðildir Silebilmek. Hiç telaþ etme yüreðim iyileþecek cehenneme düþünce kaleminden can bulan hayallerin F e r a h ol!..
#Hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.