Zandvoort Sahili‘nde

Senin gülüþlerinden çýktým ben
Waal Nehiri’nin þavký vururken Nijmegen’e
Gözlerin durgundu seyrederken þehiri
Birþeyler mýrýldanýyordun içinden
Collegin önünden geçerken
Elma bahçelerini seyrederken
Korkuyordu yüreðin
Derken yapma Hasan Hüseyin!
Dalgýndýn, saçlarýn Toros gibi gürlerken
Hüzünlüydü bir aralýk baþýný
Eðip bakarken gözlerin
Ah kestane renginde ve derin!
Umutsuzluðun du derin hislerin
Ve neydi bana son söylediðin
Cümleler yazýlmýþ gibi gelirdi sözlerin
Bir utangaç fýsýltýyla söylenirdin
Ufak bir çekingenlikle söylerdin
„Böyle yapýyorsun beni kýrmamak için“ derdin
Oysa ben kýrýlmýþ günlerin süzgeciydim!
Þimdi yanýyor yürüdüðümüz þehirlerde
Yankýlanarak ayak izlerin!
Senin gülüþlerinden çýktým ben
Ve seni yarattým hep yeniden!
Düþlerimden
Düþe düþe damla damla gözlerinden
Duyacaðým bu gece de sesini
Aðlayan bir cismin yüreðinden
Yanmýþ yýkýlmýþ yüreklerden geçerken
Gel, ne olursa olsun artýk
Gün sona ermeden!
Bu gece,
Yine vursun yüreðimiz Zandvoort
Kenti‘nde sahillere …
Bütün zümrütler dökülsün
Bu gece yerlere …

H. Hüseyin Arslan - Hollanda 17 Maart/ Mart 2017/ Ikinci düzenleme 2020
Sosyal Medyada Paylaşın: