Çökme
Çökme
’çökertmeden çýktýmda Halil’im
aman baþým selamet’
iþsizim oyuncak satýyorum pazarda
zabýta her akþam bir oyuncak alýr
_bu da bizim ufaklýða
böyle olmaz
böyle parasýz pulsuz nereye kadar
mapus arkadaþlarýmla çay içiyoruz
birisi bir banka soyalým dedi
Haydar abi çayýný ince ince fokurdatýyor
Ali gözüme bakýyor
Haydar abi þu aþaðýdaki simitçiyi
görüyor musunuz
dedik he
gidin onun tezgahýný yere çalýn
parasýný alýn gelin
buz kestik uç kiþiyiz Ali’yle indik aþaðýya
atmýþýnda zayýf diþleri eksik bir adam
birer sýgara yaktýk etrafýndan dolandýk
Ali’yle göz göze geldik
biz neyiz kimiz ne için çýktýk yola
yüzümüzden kýzararak akýyordu
simitçi gençler ne kýpraþýyorsunuz
(o zamanlar genciz tabi seksen küsürler)
alýn benden dedi iki simit uzattý
çýktýk yukarýya
Haydar sessiz sessiz simidimden bir dilim kopardý
Haydar bir gün soymamýz gerekirse
soyarýz bir deðil beþini onunu birden
ama biz soymayýz hele yoksulu hiç soymayýz
soyamayýz
hey gidi günler
kimseye çökemedik....
Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.