Söküp attım

Söküp attým

sen kalbimdeki tek izdin
ona da kurþunlar dizdim
ezdim ben kalbimi ezdim
söküp attým da kahrýmdan
kalpsiz kaldým, kalpsiz

bu hýrçýnlýk bu öfke
durup dururken olmadý
gözümün böyle karardýðý
bu asilik bu asabiyet
ruhumu benden kopardý

ne kaldý bir sor ne kaldý
o sevdadan bir tatlý söz
o deryadan bir damla su
anýlar bile birer kabus
gül bahçe yaprak döktü

bir kýþ oldu geçmeyen
bir düþ oldu ebediyen
sarhoþ oldu bu sersem
o gün bu gün ve her gün
cansýz cisimsiz hayalet


Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: