sultaným
Þuracýkta kelimeler
Koparýyorlar parça parça
Sensiz kalan yanýmý
Çarmýha geriliyor Ýsa yaným
Musa’nýn asasý vurdukça vuruyor
Kanýyor bin bir türlü kýzýl deniz
Kýrýlýyor topraðýmda güller
Üzerime tur çöküyor
Sina’da kayboluyorum
Þimdi avazým çýkmýyor
Ýbrahim’ce susuyorum
Ateþi özler gibi
Ýçimde putlarý deviriyorum
Öksüzlüðüm de büyüyor hayat
Yokluðun varlýðýna umut
Taþlarý topluyorum ebrehelere
Daðlara da vuramýyorum ruhumu
Issýz geliyor yeþillikler
Yapraklar inilti vermiyor
Güneþ eskisi gibi vurmuyor bir daha
Gönlüm kýrýk, uzaklara bakmýyor
Rengarenk deðilmiþ ormanlar
Deniz mavi deðilmiþ meðer
Göller kurumuþ toprakmýþ
Çöl leyla’yý gezdirmiyor burada
Mecnun mecalsiz dolaþýr dillerde
Býraktýn bir baþýna seni
Güller açmýyor buralarda
Kalbimde yanýk sancýlar
Ah hüzün kokan ellerim
Doðranmýþ dilimlenmiþ zamanlarda
Dur durak bilmeyen umudum
Þimdi depreþip durdu yine
Göl serabýn da kum gibi
Bugün gönlümün sultanýsýn iþte
Az öteden az beriden saran
Çiçekli tarlalardan
Dümdüz ovalardan
O güzelim yaylalardan
Hoyratça savrulup kayan bir yýldýz
Dokunup hüznüme titrer tellerim.
Sorma ne diye gezip durursun kelimelerle
Kulaklarým duymaz oldu kuþlarýn cývýltýsýný
Ah huzurun kaybettiði ruhum!
Aldýrma benim alazlanmama
Hasretin koyu gölgesine dalmýþým iþte
Gerçeðin iniltisi dolaþýr kelimelerde…
11-05-2021 Hayrettin ÞAHÝN