Ben edebimden sustum, sen meydaný boþ buldun
Ýki pof pof, bir alkýþ, þiþtin þiþtin gaz doldun
Klavyenin baþýnda, sanki adam mý oldun
Unutma. Benim siklet, sana göre çok aðýr
Yüksekten uçanlarý, çukurlara indirdim
Haddini bilmeyeni, dut yemiþe döndürdüm
Kof beyinli zatlarý, eþeðe ters bindirdim
Belki bir duyan olur, sen "imdat" diye baðýr
Yüreðin varsa bir kez, hadi bak benden yana
Aç o þom aðzýný da, tek bir söz söyle bana
Bak karþýndayým meydan, okuyorum ben sana
Dilini mi yuttun sen, yoksa oldun mu saðýr
Köpeksiz köyü bulup, uzamasýn o pis dil
Burasý er meydaný, sana göre yer deðil
Çapýný çok iyi ölç, haddin nedir onu bil
Verseler güdemezsin, üç koyun, iki sýðýr
Ben keskin kalemimle, ne çelikler yivledim
Ýki kuru kemiðe, kaç çakalý tavladým
Senin gibi kuþlarý, düz ovada avladým
Çýkma karþýma, sen git, aða babaný çaðýr
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.