KAN YIKAR FİRAVUN’U
Usul usul sokuldum,
Zehrini duymadým düþmanlarýn,
Yýlanlar cirit atarken
Çatlamýþ kara toprak gibi yandým,
Yavaþ yavaþ indirildim kýzgýn kaynamýþ kazana,
Yamyamlar dans ediyordu,
Bir parçamý koparmak için,
Dokunaklý aðýtlar yakan,
Halayýn baþýnda mendil sallarken,
Halaydakilere þerbet gibi daðýtýldý
Haþlamadan kalan suyum,
Hamdým yandým piþtim kalmadý bende ben,
Acaba kim bu zehirlenmek istenen,
Mesafeler yalnýzlýða þahitken,
Toplu yaþamlarda savruldu çöpe giden,
Zaman uðruna tüm zamanlarý yakarken,
Zamanla yanmýþ yüreðime kezzap döken,
Kalmayacak kimsenin kimse de ahý,
Gidince geniþletmeyecekler gireceðin mezarý,
Ýnce bir sýzý sanki damarlarýmdan kanlar çekildi,
Kanla yýkadý Firavun ellerini kan yýkadý Firavunu,
Kimse bilmez yeryüzünde kan döken Firavunu,
Bu kanlar yýkar Firavunu kan yýkar Firavunu
Erol KEKEÇ/20.05.2021/23.54
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.