UMUT MU BIRAKMAM SENİ

Umudu zihnimde sakladým yüreðimde büyüttüm,
Ne oldu da zihnime isyan yüreðime kahreyledi;
Ne kadar gece varsa papatya gibi koparýp parçaladým,
Ýsyanda gözün kaldýysa neden yüreðimi boþa harcadýn;
Gün doðarken kucakladým gün batarken býrakmadým,
Havadan mý kaptýn bunca nemi hiç mi bana acýmadýn;
Dön gel sanadýr bu sevda bak yüreðim solacak yoksa,
Kar tepelerinden yalýn ayak geçerken aþkýmda sen vardýn;
Boynu kýrýlasý zaman aldatýlmýþ kýz gibi bana bakýp aðlarken,
Geride kalan yýllarý almamý istemiyor sana emanet bu can;
Duvar dibinde unutulmuþ çocuk gibi özlemle bekliyorum ben,
Akþama varmadan yetiþ dayanamýyor bu can solacak her an;
Istýraplý günleri verdim yele savurdum kalburla taneler kalan,
Topraða deðdi ayaklarým ekelim taneleri sýðýrcýklar konmadan;
Bir ömür daha gitti yalnýzlýk mýsralarýnda sözcüklere harf olan,
Ýnat etme birlikte yazalým bu kitabý herkes okusun umut olsun adý!
Erol KEKEÇ/22.05.2021/19.53

Sosyal Medyada Paylaşın: