Sensizliðe esen bir rüzgar vardý bugün sokaklarýmda birde dar aðacýnda sallanýp duran çiçeklerim Kokularýný getirmiyordu ve rüzgar bana güllerin, gülmüyordu artýk zaten benimde öylesine yüzüm kafamý kaldýrmaya baharým yoktu Sonum vardý bitmeyen senin bende baþladýðýn baharýn yaprak dökümü gibi öylesine sevmek mi aþký yoksa ölesiye sevmek mi gerekli aþký ve insan karalýk lamý arar ruhundaki derin sancýyý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ragıp aktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.