SÖYLEYEMEM Kİ...
Söyleyemem Ki! ..
Söylemek istesem lal olur dilim,
Aklımdan geçeni söyleyemem ki.
Zamanı bölerim hep dilim dilim,
Dilime gelse de "ah" diyemem ki.
Ben ondayım her an; bende değilim,
Toprak, su misali bu karışıklık.
Dıştan çıktı, içe vurdu eğilim,
Mecnun’dan öteye vardı âşıklık.
Rüyamda geceler katran karası,
Nerde gökkuşağım, yıldızlar nerde?
Ruhumu kanatan hançer yarası,
Ve yırtamadığım o siyah perde! ..
Kuşun kanadında yaralı gönlüm,
Artık Kaf Dağında çare ararım.
Anladım, beyhude geçti bu ömrüm;
Bir yudum su için taşlar yararım.
Bin yılan çığlığı çıkar içimden,
Anlamaz kimseler hiç efkârımı.
Ter yerine kanlar akar saçımdan,
Duymaz dostlar benim ah ü zârımı.
Öyle bir çöldeyim, vahadan uzak;
Her şey serap oldu gözümde şimdi.
Zaman ve zeminde amansız tuzak;
Gördüm resetledim, tarih silindi...
Fatih_İST.
Enver Özçağlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.