SÖYLEYEMEM Kİ...
Söyleyemem Ki! ..
Söylemek istesem lal olur dilim,
Aklýmdan geçeni söyleyemem ki.
Zamaný bölerim hep dilim dilim,
Dilime gelse de "ah" diyemem ki.
Ben ondayým her an; bende deðilim,
Toprak, su misali bu karýþýklýk.
Dýþtan çýktý, içe vurdu eðilim,
Mecnun’dan öteye vardý âþýklýk.
Rüyamda geceler katran karasý,
Nerde gökkuþaðým, yýldýzlar nerde?
Ruhumu kanatan hançer yarasý,
Ve yýrtamadýðým o siyah perde! ..
Kuþun kanadýnda yaralý gönlüm,
Artýk Kaf Daðýnda çare ararým.
Anladým, beyhude geçti bu ömrüm;
Bir yudum su için taþlar yararým.
Bin yýlan çýðlýðý çýkar içimden,
Anlamaz kimseler hiç efkârýmý.
Ter yerine kanlar akar saçýmdan,
Duymaz dostlar benim ah ü zârýmý.
Öyle bir çöldeyim, vahadan uzak;
Her þey serap oldu gözümde þimdi.
Zaman ve zeminde amansýz tuzak;
Gördüm resetledim, tarih silindi...
Fatih_ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.