Bir Gül Açıyor Kalbimde

Bir Gül Açýyor Kalbimde

Yeter bu kadar üzüldüðüm Barýþmam lazým hayatla
Eskisi gibi olmalýyým bitmeli nedensiz küskünlüðüm.
Saksýlarýn topraðýný az eþeleyip
Yeni tohumlar yeni çiçekler ekmeliyim
Açmalýyým gönül penceremin boyalarý dökülmeye baþlamýþ kepenklerini
Menteþelerini yaðlayýp tekrar boyamalýyým açmalýyým kalbimin kapýsýný
Süpürmeliyim avlumun önünü kuruyup düþen yapraklarý
Geçmiþin izlerini taþýyan anýlar kalmýþtýr
Görmeden basarým üstüne ayýp olur
Anýlarýn sahiplerine dokunmadan
Anýlarý öksüz býrakmadan
Bir kenara koyarým onlarý her baktýðýmda bir daha
Ayný hataya düþmeyim diye bir daha delice sevmeyim
Bir daha üzülmeyim diye
Þiir kitabýma tekrar bakmalýyým
Ýçlerinde ayrýlýk hüzün olan kim bilir kimlere yazýlmýþ sitemleri
Dillere gelmeyen kimselere denmeyen
Aþklarý sevdalarý tutkularý satýr aralarýndan kaldýrýp
Gidenlerin yanýna Yolluk olarak vermeliyim
Aralarýna biraz çiçek biraz huzur serpip
Az kendime gelmeliyim
Gidenler gitmiþ bitenler bitmiþtir
Gidin benden býkanlar gidin
Ben çoktan yerini hazýrladým
Kalbimin sahibi olacak gülün.

Sosyal Medyada Paylaşın: