AYIP ETEK
Sonu hüsranla bitecek mutluluklara yelken açýyoruz
Umudun bizi ölüme götürdüðünü bile, bile
Umutsuz yaþamaktansa
Umuduyla ölmeli belki de insan
Ýmkânsýzlýk olsa da adýn
Ufkumu açýyor senli düþler
Denizlere,
Daðlara,
Vadilere;
Uzaklara, çok uzaklara, özgürlüðe…
Sonra yüksek kayalarda
Kýzýl gün batýmýnda izliyorum seni
Sevda türkülerini dudak arasýn da fýsýldayýp
Kendimden bile saklayarak yaþamak seni
Ayna da ki suretim de sana gülmek
Bahtým aðlarken,
Sensizliðin gözlerine gülmek
Yalnýzlýk sýzýsý düþene kadar
Beni seyretmek senli düþler de
Kör bir cesaret düþerdi o an içime
Kör testere gibi, Kör bir makas, Kör umut
Savaþtýðým kavuþmalarýmý baltalayan
Biran oluyor anlamsýzlaþýyor her þey
Sende de soluyor mu sevgimiz
Þarkýlar anlamsýzlaþýyor mu gittikçe
Güneþ farklýlaþýyor mu?
Yýldýzlar dökülüyor mu senin de umutlarýndan
Senin de takýlýyor mu sevinçlerin rüzgâra
Kanýyor mu özgürlüðün dizleri.
Oysa Seni hep sevgilerin ölmediði diyarlarda bildim
Ne zaman sevmek istesem engellendim
Ne zaman gelmek istesem bir kavgada buldum kendimi
Kendim olma fýrsatým olmadý baþkalarý olmaktan
Baþkalarýnýn istediði gibi gülmekten
Ya da gülmemekten
Oturmalarým da bile hep baþkasý vardý
Eteðine rüzgâr deðse ayýplanan
Kader hiç bir zaman bizim olmadý
Baþkalarýnýn kaderin de olmaktan
Sus olmaktan
Uslan olmaktan
Ayýp olmaktan
Biz olamadýk
Umut olmadý bize bu sevda
Erhan GÖK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.