MAŞUKEM

Ben ne acýlar çektim pes etmedim sevdama,
Deli divane gibi çýrpýndým durdum ,
çaresiz, tek baþýma,
Ak düþmüþ saçlarýma kar tanecikleri düþtü dedim,
Yýlmadým koþtum aþkýmýn peþinden mecnun gibi,
kor dolu dünyalara…

Avaz avaz baðýrýyordum sensizliðe,
sana zincirlendiðim zifiri karanlýk gecelerde,
Ben dolu dolu arýyordum sevgimi,
beni terk eden mutluluk sahnelerinde.
Uçsuz bucaksýz yüksek tepelerden,
haykýrýrken aþkýmý yýldýzlý semalara,
Benim aþk dolu sevgimi duyan oldumu acaba,
kývrandýðým kendi çaresizliðimde…

Bir serüvendi desem yaþadýklarým,
hasret dolu gülistan bahçesinde,
Tomurcuklar açýyordu kalbim ,
en güzel sevdalara, fütursuzca.
Arýyorum sevgi dolu yýllarýmý yokluðunda,
özlemle gözyaþý dökerek,
Özlüyor mu beni acaba
toz kondurmadýðým MAÞUKEM o çýlgýn yüreðinde.
20-09-2020 Niyazi ÇELÝK…..

Sosyal Medyada Paylaşın: