Kadın Neşidesi

(i)

Ýsmim çiçekli,
Cismim latif camdan.
Ses tonumda serçeler ilahisi,
Kaþlarýmda buyurgan bir asalet.
Kirpiklerim var,
Gözlerimin içine düþmelik.
Bakýþlarýmda eski zaman simyasý,
Bir tutam efsun,
Birkaç tutam esrar.
Ben,
Tanrý’nýn nadide eseriyim.

(ii)

Zaman kekeler durur,
Dudaklarýmýn ucunda
Söz bilenir mahrecimde
Pas tadýnda yutkunurum.
Sererim saçlarýmý harami gözlere,
Düþün birinde memelerimden asýlýrým!
Rahmimden ölü çiçekler doðar,
Yazgým erk divanýnda kanar.
Babamýn öptüðü boynumda,
Aþaðýlýk mor menekþeler açar!
Rengim deðiþir,
Renklerim çamura bulanýr.
Tarih kaydeder beni,
Bilincim intiharlar doyar.
Karnýmdaki kelebekler ölür,
Kanatlarýný fil ayaðý ezer.
Dilim kan konuþur dudaklarýma,
Dudaklarým hilali ahmerleþir.


(iii)

Tanrým,
Tanrým beni duyuyorsun.
Eserine iyi davranmadýlar.



Sosyal Medyada Paylaşın: