AHİRET SERMAYESİ

Allah’ý biz unuttuk, pare pare bölündük.
Ne onurlu yaþadýk, nede insanca öldük.
Zulüm gören canlara sahip çýkmadýk güldük.
Ey! yarenler söyleyin, susan dilsiz þeytandýr.
Mümini mümin yapan içindeki imandýr.

Þarlatanlýða çanak, zulüme sessiz kaldýk.
Koskoca çýnar gibi kökümüzden yýkýldýk.
Haine dilsiz kaldýk, mazluma cephe aldýk.
Kaosun müsebbibi, koç’u açan þeytandýr.
Müminin feraseti, gönlündeki imandýr.

Hakk’ýn cihat ilmini, zindanlara kapattýk.
Ahlaksýza ahlâký, deðer deðmeze sattýk.
Ahiretin üstünden, zannettik ki prim yaptýk.
Bizi aç, muhtaç koyan, nefsimiz ve þeytandýr.
Menzile ulaþacak, kullardaki imandýr.

Alimler sus pus olmuþ, cahiller nutuk atar.
Doðrular unutulmuþ, geyik felsefe yapar.
Fukaranýn sýrtýndan, zalimler hisse kapar.
Gönlümüze fitneyi, sessiz salan þeytandýr.
Ýnsaný insan yapan kalbindeki imandýr.

Neredesin müslüman, nerede mezar taþýn.
Zalime çanak tuttmak, artýk olmuþ uðraþýn.
Ýnsan bin defa ölmez, kurban eyleme baþýn.
Resulün ümmetisin, tek düþmanýn þeytandýr.
Þeytana tek silahýn, yürekteki imandýr.
14.05.2021 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın: