Yalnýzlýk deðildi ebet niyetim
Kadere boynumu büktüm katlandým
Gönlüm öksüz kaldý benliðim yetim
Acýlý aðýtlar yaktým katlandým
Haneme esince ayrýlýk yeli
Takatim tükendi felç etti beli
Aðlamak ile lal edince dili
Ýçerimden keder döktüm katlandým
Amansýz yaralar türedi bende
Sýzýsý sinede izleri tende
Devasý kalmadý güçsüz bedende
Kara bahtýma diz çöktüm katlandým
Öncesi hüzünle sonra göz yaþý
Baþladý gönlümün dinmez telaþý
Hep dertle dost ettin akýlsýz baþý
Hýrsýma pranga taktým katlandým
Üstüme geldikçe hazin geceler
Kulaðýma fýrkat okur heceler
Saçýma deðdikçe rüyamda eller
Gerçeði yalana yýktým katlandým
Alýþmak zor oldu alýþtým lakin
Ýnsan alýþýyor kalýnca sakin
Unutmak imkansýz ama velakin
Atiye umutla baktým katlandým
Mehmet Kýlýçel
Soðukdoðulu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.