Bana onu sormayýn yazmaya bir kalkarsam
Kalem kâðýt ar eder edebimi bozarýr
Onu tekrar düþleyip yine kafamý yorsam
Fikrimi mundar eder edebimi bozarým
Yalnýzlýðýn keyfini sonunda bende tattým
Hüznümü kederimi tutup kenarý attým
Geçmiþin hatýrýna o defteri kapattým
Düþünmesi zor eder edebimi bozarým
Lisanýma gem vurdum herþeye susuyorum
Korkumla çekincem yok yine de pusuyorum
Yeniden alevlense yüreðimde ki korum
Dünyasýný dar eder edebimi bozarým
Ben çekip de gidenin yasýna bürünemem
Düþlerime alamam düþünde görünemem
Birine Mecnun olup çöllerde sürünemem
Öfke mi hýzar eder edebimi bozarým
Kýymeti yok nezdim de üstüne kalem çektim
Var ise de göz yaþým kendi içime döktüm
Maziyi anmýyorum tüm resimleri yakým
Aksine bizar eder edebimi bozarým
Karakurt’lu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.