Ýnsanlarýn malýný haksýz yere alýrsan, Gözlerini kapayýp, huzurla yatamazsýn. Herkesle düþman olup, yapayalnýz kalýrsan, Toplumun arasýnda bir adým atamazsýn.
Ýnsan zayýf yaratýk, gözü harama meyil, Þu dünya zevki için ne hayýflan, ne eðil, Zenginlik gönül iþi; yalnýz mal ile deðil, Gönül zenginliðini cevherle satamazsýn.
Her gün tezgâh açarsýn pazarýna, çarþýna, Nasibinde ne varsa, elbet çýkar karþýna, Sakýn hile girmesin dirhemine, arþýna, Helalden kazancýna, haramý katamazsýn.
Gafiller bilmese de; zenginlik elde kuþmuþ, Farkýna varamadan, birde bakarsýn uçmuþ, Sonunda anlarsýn ki; bu dünya zaten boþmuþ, Kafesinden kaçaný, bir daha tutamazsýn.
Kimisi zor geçinir, kiminin geliri bol, Dünya ebedi deðil; düþe, kalka biter yol, Eðer huzur ararsan, bir yoksula umut ol, Üç beþ kuruþ vermeyle, istesen batamazsýn.
Ömür boyu dolmaz ki aç gözlünün kasasý, Kalbinden eksik olmaz endiþesi, tasasý, Gözleri açýk gider, iþte sözün kýsasý, Eðer kýsmet deðilse, bir lokma yutamazsýn.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.