Üşüyorum Dünya

Sokakta üþüyen bir çocuðum.
Açým, uykusuzum, derbederim.
Bir yanýmda yeni bir takým elbise ile dolaþan,
Diðer yanýmda lokantadan yeni çýkmýþ,
Karný tok çocuklar var.

Üþüyorum, uykusuzum, derbederim.
Sokak hayvanlarý ile paylaþtýðým,
Bir parça ekmeðe muhtacým,
Bir parça kýyafete ihtiyacým var.

Akþamlarý lokanta giriþlerindeki
Paspasý üstüme çekip, uyumaya çalýþýrým.

Zengin insanlarýn ziyan edip,
Tokluktan yiyemediði o yemek artýklarý,
Benim için kral sofrasý
Haline dönüþü verirdi.

Açým, kimsesizim, derbederim.
Annem babam var mý? Yok mu? Bilmiyorum.

Bazý çocuklar annelerini kýrarken,
Annelerini üzerken, ben burada,
Anne kokusuna, anne sevgisine muhtacým.
Üþüyorum, aðlýyorum, derbederim.

Hayat bu mu insan oðlu? Hayat bu mu?
Zengin aile çocuklarý ayakkabýlarýnýn,
Bir dikiþi açýlsa, gidip yenisini alýrlar.
Biz burada býrak ayakkabýyý,
Kaldýrýmlarýn üstünde ayaklarýmýz acýmasýn diye,
Bir çoraba ihtiyaç duyuyoruz.

Sokakta üþüyen, bir çocuðum.
Açým, uykusuzum, derbederim.
Anne sevgisinden yoksunum.
Baba gölgesine muhtacým.
Sosyal Medyada Paylaşın: