EY AŞK, UYAN VE BOYNUMUZU ÖP

Anýlar en çok karanlýkta kokuyor
Kimine fesleðen kimine kýrýk bir dal karanfil
Yaralara basmak için deðil sevgilim
Yaralarý açmak için artýk çiçekler
Bundandýr ezberimdeki isimler
Bana mavi iris iyi geliyor mesela
En çok da özlemine sarýlýp
Geceyi avutamayýnca geliyor aklýma
Geceler sana benziyor sevgilim
Ben bile sana benziyorum çok zaman

Pencereler daha sýký kapalý bu aralar
Eksiksiz tanýklýk, eksiksiz anýlar
Eþyanýn þahitliði aþýnmýyor
Her þey yerli yerinde
Ayyaþ bir gecenin parmaklarýnýn sýcaklýðý
Boynumda çoðaltamadan sakladýðým öpücük
Yaldýzlý çerçevede ihtiþamlý yalnýzlýk
Kalbim de yerli yerinde
Kalp, birlikte dinlediðimiz þarkýlar kadar katil
Kalbim sana benziyor sevgilim
Ben bile sana benziyorum çok zaman

Geceye masallar anlatan
Sesine sarýldýðýn dað
Gün gelip yalnýzlýðýn adý oluyor
Biliyorum sesin kollarý yok ama
Sarýp sarmalýyor uzaktan uzaða
Hem ses de kýrýlýr sevgilim
En hassas yerinden
Þimdi ne zaman bir güvercin havalansa
Sesiyle daðlara vuruyor ayaklarým
Belli ki kanatlarý tutuþuyor
Ayný ateþ benim de gömleðimi yýrtýyor
Haberin yok
Cehennemin caný yanýyor
Ateþ sana benziyor sevgilim
Ben bile sana benziyorum çok zaman

Balkonlara daha fazla su dökülmeli
Bu çürümüþlüðün ahlaký yok
Kimsesizlik kokuyor
Yalnýzlýkla cezalandýrýlmýþ bedenler
Cürmü örten gecenin
Kýrýk kalkanýyla örtünüyor
Gerçeklik ve zahir içice
Taþ ve baykuþ, kayýp renk
Hiç bir zaman gül kurusu olmayacak köprüler
Ve harcýmýz deðildi
Kavruk yanaklarýmýza çizdiðimiz çiçek
Yaprak ve aðaç, aðacý ürküten rüzgar
Bir dal kýrýlýyor
Ve eski bir ölümü anýmsatýyor aðzý kapalý gonca
Gövdesindeki yarayý sessizlik kemiriyor
Yara sana benziyor sevgilim
Ben bile sana benziyorum çok zaman

Þimdi ardýn sýra bakýnca
Kýrýk bir aþkýn karþýlýðý olarak
Usulca akan gözyaþýný hatýrlatýyorsun bana
Kalbim kýrýk deðil sevgilim
Kalbim katliam
Düþünsene kalpsin
Ama göðüs kafesin yok

Aþk
Ey bir ceylan ölüsü gibi uzanan aþk
Uyan ve boynumuzu öp
Ama baðýþlama bizi

Necla Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: