‘’Bazýlarý ýstýrabýn varlýðýný güneþi göstererek reddeder,
bense ýstýrabý göstererek güneþin varlýðýný reddediyorum.’’
..............................................( Franz KAFKA)
…kitaplarý baþýnda uyuklayan herkes
kulak vermeli bu bültene
bu gece serazat gecesi
melez aþklara gebe kalacak yarýnlarýnýz…
Gece kasvetli karanlýðý böldü hücrelerime
betonun sevgisini ve günün nefretini kazandým
sen topraðýn sessizliðine gömülüp göçerken
bir Hallaç yüzüldü yüreðimin kýzýldenizinde
Gece yalnýzlýða endekslenir bütün yýldýzlar
geçmiþimiz boynumda gizlediðim muska / ihtiyar gözlerinde boðulmuþ bir yelkenlinin fýrtýnada yýrtýlmýþ öyküsü okundu / koltukaltlarýnda gizlediðin muhacir vasiyetinle / bedenin bir ölünün hatýra defterinde betimlenmiþ tecavüz sahnesi þefkatiyle gömülecek / kýrýþmýþ teninden akarken iþaretler
Yýlansý ýslýklar dokunmadan dudaklarýmýza
Gece kuluçkalandý günün üstüne
esmer renginin tadýndayken bütün yerli kadýnlar
kadran okþadý günün mevsimini
seviþmek arýnýk iksiriyken ölümün
tanýk olduk büyük bir yalnýzlýða
aramýzda miladý gösteren pusulanýn oku
azledilmiþ rüyalar uykularýndan
yalazlý yazgýmýz düþgen gecelere emanet
Gece nem kaparken lacivert yüzlü adamlardan
tarihin celebinde dirim bulur zaman
Habil’in sýrtýnda yükselen Kâbil
fayrap bir seviþmenin çeperinde
yýrtýlýr çýðlýk yakýn doðunun göðüs kafesinde
aþktan aþýrdýðýmýz kendi yalnýzlýðýmýz
oluverir denklemini çözemediðim kadim sevdalarda
Gece kýrýlýr çehremizde aynalarýn uðursuzluðu
toynaðýndan bir at vurulur
ve kiþner duygular
bedenimi bilerken mehtabýn çarkýyla
beni þehvet adalarýna býrak
ince beline tenimden bir kefen biçeceðim
bir þarapnel daðýtýrken bengi sevdamýzý
nabzý susar gecenin birleþemeyen dudaklarýmýzda
bu yüzden öpüþlerimiz sýzlýyor hâlâ
Gece çalar zamansýz uykulara ayarlanan saatler
gözleri görmeyen rüyalar görürüm
bütün uykular saðýrken
kanatlarý yalnýzlýðýn göðünde gezinen
yarasalarýn gözleri olurum
karantinaya alýnýr dalgalar
maðara tavanýna baðlýyken ayakizlerim
Gece haylaz bir çocuk seviþgenliði
vücudun göçebe sessizliðinde haritam olsun
dilim ayak bastýðý her yerde bir ünlem býraksýn
sessizlik karanlýk bir soðuk gibi yaðarken
onlar hep bilirler
ölülerin ruhlarý kalanlarýn hatýralarýnda yaþayacaktýr
Gece çökünce façasý yarýlýr bu kentin
caddelerinde peydahlanýr fular silueti
cesameti artan dilenciler býçaklamaz kimseyi
ve hiç kimse tükürmez kaldýrýmlara
kendimizi sýðdýrabilecek geniþ bir yalnýzlýða sahip olamadýk ikimiz de
tünediðimiz dünya törpülenirken ölümle
yerin gökle perçinleþtiði anda
gün gecenin peçesini çekerken yüzünden
etinin etime / ruhunun ruhuma doyduðu yerde
beni terk et…
Ýstanbul / 2002
Fotoðraf : Murat Baþar GÜRBÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.