yaz yagmurlarý dökülüyor yollarima.
tenindeki yaz kokusu benimle geliyor.
seni alýp yanima sensizlige gidiyorum.
tenimde yoklugunun sogugu
dilimde söylenmemis bir "seni seviyorum" cümlesi
sakin bir sahil kasabasý care sanki.
keskelerin kiyisinda bir baraka bulsam...
demirlesem yüregimi...
tuzlu kumlara versem sirtimi...
yaralarima bassam denizin tuzunu...
acitsam kanatsam...
kanayan, acýyan hep bir "seni seviyorum" cümlesi...
"seni seviyorum" cümlesi bilendikce bileniyor pasli bir býcak gibi.
bogazimda dügüm dügüm kaldikca daha da acitiyor canimi..
kanatiyor icimi. yüregime kadar siziyor kanim.
kan doluyorum...
gidiyorum bu sehiirden.
söylenmemis söz dilimde...
seni seviyorum....
yüregimde söylenmemis sözlerin acisi,
ellerimde ellerini tutamamis olmanin sizisi..
bogazimi dügüm dügüm eden bir cümle simdi..
nefes almamý engelleyen,
kulagina ulasmadikca anlamini yitiren..
seni seviyorum..
sancili bir cümle simdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.