Müebbet yemiþ ömrüm... Bir özgürlük umudu için mayýn göçüne kurban giderim. Tutmayýn elimden, tutanýnda öldürmek üzereyim. Söylesem yangýn çýkýyor, dilim barut, sözlerim ateþ olmuþ. Ne bahar gelir bundan sonra ne de papatya kokar gömleðim. Müebbet yemiþ ömrüm... Dokunma!!! Elin deðil, bedenin kopacak ruhundan. Tebessüm etme gözlerine, kan dökülecek sonra kirpiklerinden. Sen acý çeker, ben ölüp ölüp dirilirim. Ben, sonunu bildiðim ölümün uçurumuna þarkýlar söylerim. Hayellerimi en çok sevdiðim uçurtmayla birleþtirip, onun da ipini kýsa tutuðum için kayboluþunu izlerim. Ben yarým kalanlarýn deðil, baþlangýçlarýn en büyük günahým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus özalp 02 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.