Sanki aþkla aramda... Buraya park edilmez tabelasý var... Kimseler uðramýyor... Sokaklarým boþ kalýyor....
Sessizce oturuyor... Seni kendime anlatýyorum.... Seni kalbime þikayet ediyorum... Ne senin haberin oluyor... Ne ben vazgeçiyorum...
Bazen öyle oluyor ki... Kitaplarýn okunmadan sonunun söyleniþi gibi hale düþüyorum... Oyüzden.... Daha eline alýp okumadan býrakýyor aþk beni....
Bilirim... Bir balonun içine dolan hava gibi yalnýzlýðým.... Doldukça patlatýyor yüreðimi... Her defasýnda yine eski haline dönüyor...
Aþk... seninle aramýzýn düzeleceði yok... Ne senin isteklerin azalýyor... Ne ben þanssýzlýðýmý yenebiliyorum.... Oyüzdendir... Sokaðýmda park yasaðým bitmiyor... Hep boþ kalýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.