Bak iftar ezaný, okundu yine
Kalbim yüz yerinden, çizildi iþte.
Sensizlik çok aðýr, dokundu yine
Yürek çaresizce, ezildi iþte.
Oruçla, namazla; günü geçirdim
Kur’an’la dilime, sabýr içirdim
Sen düþtün içime, aklý kaçýrdým
Tüm uhrevi hava, bozuldu iþte.
Bir maziye baktým, bir de bu güne
Ýhanetin geldi, serildi öne
Anýlar canlanýr, baksam ne yöne
Gönlümün baðlarý, çözüldü iþte.
Sen böyle bir yolu, tutup kendince
Terkedipte beni, gittin haince
Eski ramazanlar, akla gelince
Lokmalar boðaza, dizildi iþte.
Ne kadar mutluyduk, eskiden bizler
Ýftar sofrasýnda, tatlýydý sözler
Sayende huzurdan, kalmadý izler
Dudaklar kývrýldý, büzüldü iþte.
Önümde yemekler, hep öksüz kaldý
Ne aðzým, ne midem, tek kaþýk aldý
Gözlerim öylece, geçmiþe daldý
Kiprikten damlalar, süzüldü iþte.
Ýntizarla döndü, dilde dilekler
Her iftar derdime, yeni dert ekler
Soframa davetli, bütün melekler
Halime bakarak, üzüldü iþte.
Elinle kalbime, kýlýçtan ince
Sapladýn hançeri, çekip gidince
Sayende kadere, isyan edince
Sevap; günah diye, yazýldý iþte.
Anlatamam derdi, dostun birine
Yürekte bir ateþ, düþtü derine
Ýftarda önüme, sofra yerine
Her akþam bir mezar, kazýldý iþte.
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.