AZAP
-Sıkıntı…
AZAP

-Sıkıntı…


-Sıkıntı…



belki bir hüsran belki de dönüyorum girdapta
kim bilebilir ki içimde ki bu isyanın damarını
bazen iş güç gailesi sıkar
bazen de eş dost yar çelmeleri belimi büker
ters giden bir şeyler var ya bu sıkkın duygularda
elimde başıma oluveriyor tutsak
hiçbir izahım da yok içimde dolanıp durur kasvet
bilip de görmeden sırttan hançerlenmiş gibiyim

yaşam dediğin fani bir mühlet içinde vuku bulur
nisanın ahmak ıslatan yağmurlarına benzer
bir anda gelirde geçer
iç sıkıntısı içte yoğrulan bir hamur gibi
için içinde vuku olur
ömür dediğin kasvet yüküyle kör topal gider
nefsin olsun dedikleri her zaman olmaz ki bilader

hak ve hakikate kapanmış burada yürekler
hayır hasenatta çok uzağımızda kaldılar
şükrü unuttuk gözümüzün açlığında
daha işin başında olsun kabul edilince olgular
insan ne olduğunu unutunca hak ve hakikatte
ne merhamet kalır nede şefkat hisleri
vurdum duymaz olur vicdan herkeste
sadece çıkarı kendine amaç ediniyorsan
değerlerin hükmü de kalıyor göstermelik
hayli geç fark edebiliyorsun
insan olduğunu ve ne gaye içinde olman gerektiğini
ama şimdi bir bilseniz o aynaların dahi
yalancı ve sahtekar olduğunu
zamanımızda çoğunluktaki kişilikler gibi

içinizden illa ki geçiyordur şimdi çok iyi olduğunuz
kabulü mümkün değil ki özü kötülemek
hiç mi hiçte sevmedim bunca gayesiz kalabalıkları
sırt sırta boş boşuna gezinip de tozmalarını
hele ki iç içe girmiş devasa beton apartmanları
korna seslerini hele ki egzoz dumanını
güçlünün güçsüzü tarumar etmelerini
etlerin canlı canlıda pazarlanmasını
ahlakın ahlaksızlığını
kimi aç biilaç gezerken kiminin tok tok sırıtışlarını

insanlık denen açamamış bir çiçek kurumuş
ne içimizde var ne dışımızda kırıntısı
ne etsek nalıncı keseri gibi sadece kendimize
kime sorsan sütten çıkmış ak bir kaşık misali
hiç yanlış yapmaz hiç mi hiç gönül kırmazmış
halbuki kokarca gibi
doğrusu hiç çekilmiyor cürümlerinin kokusu

ahde vefa bir yürek hiç göremedik
öz duyarlılıkta nedir hiç bilemedik

insan dediğin gelip geçen bir an gibi
zamansa göz açıp da kapayıncaya kadar
her insan illa ki birkaç hata işler
günahta sevapta terazide bellidir
zamansa yaşamı kayıt altında sürükler
kul ve şirk hakkı hiç tartılmaz bilesin
kulun kula eziyeti ve şirk koşmak hiç afta göremez
onlar da yaşamı yerle yeksan eder

her an şirke galebe çalıyorlar
her an ya bir zulüm yada kul hakkına tecavüz var...


(25.04.2021) Azap.. (Kadri Atmaca)




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.