kýzýl gövdeli ayyaþ aðacýn beþ parmaklý yapraðý gibi, naz dolu kondum; kanatlarý bu dünya kadar küçük yýldýzlarýn omzuna... ,
insan ’mýy’ - ’mý’- ’þým’!!
tut ki geceyim çatýk kaþlarýmla güz ve asi, karanlýðýn sesinde yansýyan titrek sokak, þehri baþý boþ dolanan kayýp kýyýsýnda nehir, o, güneþ sen, dolunay ben, yer yüzüyüm, hangi senaryo bu? kaçýncý sahnesinde gölge oyunu? beþ para etmiyor, - her þeyi, -hep / sini, -hepiniz, ismi mi baþtan aþaðý doðursanýz; olmadýðýn aþka, yürek yetmiyor!
’ sabýr / eyler / taþ, susadýkça, kuyu aðýrdýr..’
ne ölüm o kadar masum, ne de yalanlar meçhul, kara büyü; dilin kemigine ilmekli pas kýrmýzý kelepçe, kimse hatýrlamaz; baþý göðe yaslý daðlarýn içimde ki zemheride kanat çýrpýþýný, kimse duymuyordur; ahrazda çölün seraba raks eden düþünü... ,
beþ para etmiyor; neresinden, ne kadarýný tutsam, etim acýyor ruhum çok öncemden firar, bedenime; diken ekiyor pençelerim, - her þeyi - hepsini tutki asi nehrini; kýyametin zem zeminde yýkasam, olmadýðýn aþkta bu maþuk yürek; satýrlarda beni adam saymýyor’ ...
KADAVRA’ mýn, düþleri
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.